Καταγράφοντας την ουσία των καφετεριών του κέντρου της πόλης, το [e-spres-oh] γραφείο στην Τιμισοάρα, σχεδίασε η Ezzo Design είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ρουμανικά έργα σχεδιασμού που έχω δει πρόσφατα. Θεωρούμενο ως καταφύγιο δημιουργικότητας και χαλάρωσης, αυτό το μέρος, το οποίο δεν μοιάζει με ένα τυπικό γραφικό γραφείο πληροφορικής, σχεδιάστηκε με γνώμονα τους υπαλλήλους. Για να κατανοήσω καλύτερα το πώς ήταν δυνατό αυτό το έργο, πήγα εκεί (και χτύπησα την πόρτα τους) για να πείσω τον εαυτό μου ότι ο τόπος ήταν όπως όλοι οι άλλοι το χαρακτήριζαν. Πήγα προσεκτικά μέσα και εκεί ήταν, κοιτάζοντας "με ειρωνεία" σε μένα: το άλλα θύρα. "Είσαι σοβαρός ;!" Καθώς μπαίνεις στο γραφείο, υπάρχει αυτή η πόρτα που σηματοδοτεί συμβολικά την είσοδο.

"Beware των geeks" λέει. Το κοίταξα, χαμογέλασα (πώς δεν μπορούσα να σκιαγραφήσω ένα χαμόγελο όταν το έβλεπα) και στη συνέχεια άρχισα "την έρευνά μου". Βρήκα τον εαυτό μου να περπατήσει γύρω από αυτό το εμπνευσμένο και διασκεδαστικό μέρος, μια μικρή παιδική χαρά για ενήλικες - ξέρεις - ένα διαφορετικό είδος τόπου αναψυχής που σχεδιάστηκε ειδικά για τους "IT guys".

Το γραφείο παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον μίγμα από vintage και βιομηχανικά στοιχεία και καταλαμβάνει τον δεύτερο όροφο του κτηρίου, τον τρίτο όροφο και τη σοφίτα. Κάθε όροφος είναι εξατομικευμένος και σας εκπλήσσει με τη ζεστασιά και τις ιδιαιτερότητές του. "Από την αρχή αρχίζετε να οδηγείτε από τη συμβολική είσοδο που αναγγέλλει την εμπειρία που θα δείτε πίσω από την πόρτα με ένα ειρωνικό μήνυμα" προσέξτε τους geeks ".

Μόλις η αντίληψή σας επιστρέψει με ένα χαμόγελο, θα ανακαλύψετε την πραγματική ιστορία πίσω από την πόρτα: αν και είναι ένας χώρος σχεδιασμένος για γραφεία, η ατμόσφαιρα που περιβάλλει το δωμάτιο είναι χαλαρωτική, πλαισιωμένη από ξύλο και σαθρά κομψά δάπεδα. βιομηχανικά μενταγιόν, για να μην αναφέρουμε το κομμάτι ξύλου που διαπερνάται με βίδες σε σχήμα που αποκαλύπτει την ταυτότητα αυτού του γραφείου τοποθετημένο σε 3 επίπεδα: ένα καφενείο, ένα γραφείο και ένα σαλόνι, κάτω από την ίδια στέγη, αλλά υπό διαφορετική διάσταση: "Είχαμε μια σύντομη συνάντηση συνεντεύξεων με τον" tefan Laz ", τον σχεδιαστή που ήταν υπεύθυνος για αυτό το έργο. Του ρωτήσαμε μερικές ερωτήσεις και ήταν πολύ ενθουσιασμένος που μοιράστηκε μερικές από τις ιστορίες [e-spres-oh].

1). Πίσω από κάθε έργο υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που λέει. Μπορείτε να μας πείτε, Stefan, τι σημαίνει [e-spres-oh] σε σας;

Από την αρχή, θεωρήσαμε το γραφείο [e-spres-oh] ως ένα δύσκολο έργο. Η ομάδα δεν είχε αρκετό χρόνο να καταλήξει σε μια ολόκληρη ιδέα. Το έργο είναι μια επιτυχημένη ιστορία, η επιτυχία όλων των μελών του Ezzo Design. Όλοι δουλέψαμε σαν τρελοί. Κάναμε σχέδια, έργα, επισκεφθήκαμε τον τόπο αρκετές φορές, ψάχναμε για τις καλύτερες τιμές και συντονίσαμε τον εαυτό μας, σαν ομάδα, αποτελεσματικά. Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι ότι μπορεί να το ολοκληρώσει εγκαίρως.

2). Το γραφείο είναι πολύ δροσερό, δημιουργικό και άτυπο. Παρά το γεγονός ότι μοιάζει με διαφημιστικό γραφείο, το "πλήρωμα" αποτελείται από ειδικούς πληροφορικής. Τι θέλατε να επισημάνετε;

Πράγματι, αν το αναλύσετε από έξω, φαίνεται ότι οι άνθρωποι που εργάζονται εδώ δεν είναι πολύ δημιουργικοί και δεν χρησιμοποιούν πραγματικά τη δημιουργικότητα. Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν αυτή την ιδέα ότι ένας ειδικός ΤΠ χρειάζεται μόνο μια καρέκλα και ένα γραφείο. Και το πληκτρολόγιό του, βέβαια. Η αλήθεια είναι ότι αν κοιτάξετε τη μεγάλη εικόνα, θα καταλάβετε ότι το περιβάλλον εργασίας "είναι ένα ισχυρό εργαλείο" και μπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους. Ως εκ τούτου, εάν κατορθώσετε να δημιουργήσετε μια σχέση μεταξύ του εργαζομένου και του περιβάλλοντος εργασίας, υπάρχει μια καλή ευκαιρία να αυξηθούν τα επίπεδα αποτελεσματικότητας και αποτελεσματικότητας.

3). Γιατί επιλέξατε αυτό το μείγμα: vintage - βιομηχανικό;

Το μονοπάτι που οδηγεί στην επίλυση αυτού του "γιατί" είναι απλό. Σήμερα, τα περισσότερα καφενεία επιλέγουν να προσωποποιήσουν το εσωτερικό με αυτό το μίγμα vintage - βιομηχανικών. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Η "παιδική χαρά" μας, [e-spres-oh] έχει πιθανώς ενσωματώσει περισσότερα στοιχεία καφέ από τα στοιχεία γραφείου. Μέχρις ότου αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε αυτόν τον χώρο, τα παιδιά είχαν τακτικές συναντήσεις ... σε λιγότερο συμβατικά "γραφεία". Πιο συγκεκριμένα: τα καφενεία από το κέντρο της πόλης. Μοιράζονταν ιδέες και συζητούσαν έργα. Για να διατηρήσουμε αυτή την αίσθηση της αλεξιπτωτισμό και μια άτυπη ατμόσφαιρα, θέλαμε να παραδώσει ένα μέρος που αρπάζει μερικά από τα γνωστά στοιχεία που καθιστούν την ομάδα IT τόσο αποτελεσματική στο έργο της. Καταφέραμε να αποτυπώσουμε την ουσία ενός καφέ, όμως δεν σταματήσαμε εκεί. Προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε τις ανάγκες της ομάδας και να προσαρμόσουμε τον τόπο στις συγκεκριμένες αιτήσεις.

4). Οι τύποι από το [e-pres-oh] μου είπαν ότι τα γραφεία ήταν όλα έθιμα. Πώς επιλέξατε τα έπιπλα;

Δεν το "επιλέξαμε", το προβάλαμε. Είχαμε έναν προϋπολογισμό και έπρεπε να εργαστούμε μαζί του. Σχεδόν όλα όσα βλέπετε (όσον αφορά τα έπιπλα) εκτελέστηκαν στην Τιμισοάρα, με τη βοήθεια μερικών τοπικών στούντιο. Κριτήρια: βασικά, είναι αδύνατο για εμάς να συγκεντρώσουμε τόσα πολλά στοιχεία και να αποκτήσουμε ένα ομοιόμορφο ύφος, ενώ θα παραμείνουμε στον προϋπολογισμό.Και πάλι, αυτό το συγκεκριμένο βιομηχανικό στυλ που εμφανίζουμε δεν είναι κάτι που μπορείτε να βρείτε στα καταστήματα.

5). Υπάρχει ένα μέρος που όλοι συγχαρούν αλλά και αποφεύγουν. Το αιωρούμενο δίχτυ από τη σοφίτα. Ποιος είναι ο σκοπός του και ποιος τύπος εργαζομένου το "στοχεύει";

Το δίχτυ εξυπηρετεί μια χαλαρωτική λειτουργία και ταυτόχρονα αντικαθιστά την ανάγκη για χειρολισθήρα. Φυσικά πρέπει να ξεπεράσετε κάποιους φόβους για να μπορέσετε να το πάρετε και να χαλαρώσετε, αλλά στο τέλος αυτό είναι όλη η ομορφιά του.

6). Έχω παρατηρήσει ότι κάθε όροφο του γραφείου είναι εξατομικευμένο. Έχετε λάβει υπόψη όλες τις λειτουργίες και τις ευθύνες των υπαλλήλων από κάθε επίπεδο (π.χ. μάρκετινγκ και σχεδίαση στο 2ο όροφο, τρίτο όροφο για μαλακό) ή πώς το όραμά σας;

Θα απαντούσα εδώ με ένα απλό και σταθερό "ΝΑΙ". Μια αποφασιστική απάντηση χωρίς εξηγήσεις είναι επίσης απαραίτητη.

7). [e-spres-oh] φαίνεται άψογη. Πόση δουλειά βρίσκεται πίσω από αυτό το έργο;

Δύσκολο να πω. Αν είχαμε στέκεται πρόσωπο με πρόσωπο, πιθανότατα θα ανοίξω τα όπλα μου στο μέγιστο σημείο και θα έδειχνα μια μέγιστη διάσταση που μπορώ να εξηγήσω μόνο μέσω της γλώσσας του σώματος και θα προσθέσω τις λέξεις: "Κοίτα, αυτό πολύ!" Αν και είναι "σώμα και ψυχή "που υπήρχε στο έργο, δεν ήμουν μόνος και τελείωσα με τη βοήθεια των συναδέλφων μου: Mario Stoica, Izabela Feher, Valentin Popescu και Alex Starc. Θα πρέπει να φανταστείτε ότι είχαμε στόχους και καθήκοντα που επιτύχαμε στο συντομότερο δυνατόν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Από τη δική μου άποψη, σε κάποιο σημείο κατάφερα να γράψω αυτό που θυμήθηκα στο τέλος του έργου: "3 μήνες, 316 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, 5120 χειροποίητοι κόμποι, 500 μέτρα σχοινί, πάγκος 300 κιλών για το μπαρ, 73 τηλεφωνικές συνομιλίες ημερησίως, περίπου 1200 τηλεφωνήματα, 160 λαμπτήρες, 1 ανεμιστήρας, 300 τετραγωνικά μέτρα δαπέδου, ένα λογότυπο χτισμένο από 840 TN προφίλ, 6 έγγραφα Excel, 4000 χλμ. διαδρομής, 80 παλέτες, 30 ημέρες σχεδιασμού, 8 ημέρες τεχνικές προδιαγραφές, 5 άτομα που εμπλέκονται στο έργο, 58 ξύλινα ράφια, 2 κυβικά μέτρα επεξεργασμένης δρυός, 6000 καρφίτσες με πτερύγια, πάνω από 3500 βίδες και μπουλόνια, 40 κιλά λάκας, 28 κιλά κόλλας, 850 κιλά μεταλλικών προφίλ, 12 κιλά από μαύρη βαφή, πάνω από 3 τόνους έπιπλα που αναδύονται με το χέρι σε κάθε όροφο, πάνω από 480 ώρες ξυλογλυπτικής και περίπου 400 μεταλλικά πλεγμένα στοιχεία ... "

8) Τι μπορείτε να μοιραστείτε από το έργο που έχει μια χιουμοριστική άποψη; (π.χ. ιστορία διακοσμητικού αντικειμένου, κρεβατιού, δαπέδου κ.λπ.)

Υπάρχει πιθανώς μια θαυμάσια ανθοδέσμη ξεκαρδιστικών στιγμών. Θα προσπαθήσω να περιγράψω ένα από αυτά: Ήμουν στο κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών. Παρουσιάζω τον εαυτό μου ως σχεδιαστή και ζητώ να δείξω τι στοιχεία φωτισμού έχουν για το εξωτερικό. Ο ευγενικός πωλητής μου δείχνει όλες τις τελευταίες τεχνολογίες που έχει. Τον σταματώ και τον ζητώ να μου δείξει μερικά από αυτά τα "άσχημα" στοιχεία που κανείς δεν αγοράζει. Ο τώρα ντροπιασμένος πωλητής μου λέει ότι μπορεί να έχει κάτι, αλλά έχει κάποιες επιφυλάξεις γι 'αυτούς, αλλά τελικά τους δείχνει σε μένα. Ήταν τέλεια, ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν! Τον ρώτησα να μου δείξει περισσότερα για τα άλλα προϊόντα που έχει γύρω από το κατάστημα, αλλά πρέπει να είναι εξίσου "άσχημα". Αγόρασα σχεδόν όλοι ο κύριος είχε απούλητα και άσχημο, στο τέλος, αμηχανία, το άτομο ρωτά αν κατάλαβε καλά από την αρχή. "Είστε πραγματικά σχεδιαστής;"